Drukke dagen

Vanavond ga ik met mijn vriendin B. naar een heus concert. De laatste keer dat we dit samen deden was drie jaar geleden. Een heus sta concert, ik zit liever maar ja het is niet anders. Voorafgaand aan het concert eten we samen een hapje en kletsen we even bij. Een gekakel van jewelste als je ons samen zet. B is een van mijn oudste vriendinnen, gedurende alle fases van mijn leven was/is ze er. Soms dichtbij, soms wat verderaf. Onze contacten kunnen zich maanden beperken tot sms verkeer, en dan ineens zien we elkaar weer eens lijfelijk. B. is een van de mensen die me altijd begrijpt, misschien omdat we in de verre verte nog familie zijn ook, die me altijd ook de spiegel voorhoud van mijn zwakke kanten, mijn negatieve gedachtes schaamteloos kan omdraaien met een vleug zwarte humor waar we beide nogal goed in zijn.

Ik verheug me op onze avond.

Morgen vertrek ik voor een tweedaagse reis met mijn moeder naar twee verschillende kerstmarkten. Oberhausen en Dortmund zijn de doelsteden, overnachten doen we in Bochum. Mijn bijna 70 jarige moeder is nog behoorlijk actief en geniet van heel veel. Ze doet zelfs nog vrijwilligerswerk. Helaas is ze de afgelopen jaren twee van haar beste vriendinnen verloren, waaronder de vriendin waarme ze de meeste activiteiten ondernam zoals zwemmen, musicals bezoeken en allerlei andere dagtochten (gelukkig niet van die akelige busreizen voor ouderen met verkoopdemonstraties). Minimaal eens per jaar proberen we samen een dag weg te gaan, zeker na haar ziekte vorig jaar hebben we die behoefte. Dit word onze tweede trip dit jaar en ook hier verheug ik me erg op.

Pandora's dochter

Dit nieuwe boek van Iris Johansen las ik deze week. En zoals gebruikelijk bij boeken van deze schrijfster las ik het weer aan een stuk uit.

Het gaat over Megan die speciale gaven heeft, zonder dit te weten. De boeken van Johansen gaan vaak over dit thema. Een van haar bekendste hoofdpersonen is een wetenschapsters die middels schedelreconstucties moorden/vermissingen oplost.

Boeken voor een middag/avond helemaal even terugtrekken en tot jezelf komen. Opgekruld op je favoriete plek in huis, warm en veilig lezend over gevaarlijk toestanden.

Nog een luxe uitgave?

Deze week weer een uitgave gedaan. Luxe of noodzaak? Tja dat wacht ik nog even af. Het lijkt er sterk op dat ik beginnende diabetes heb. Mijn glucosewaarden zijn in nuchtere toestand duidelijk te hoog.

Vreemd genoeg is dat niet iets waar ik aan dacht bij al mijn vage klachten van de laatste maanden.

Op verzoek van de bedrijfsarts deed mijn huisarts een bloedonderzoek, ik werd onderzocht op werkelijk bijna alle vakjes op het laboratoriumformulier. Hormoongehaltes bleken allemaal prima, bloeddruk is geweldig, er bleek maar een afwijkende waarde te staan op de uitslag en dat is de glucose.

Ik ben bekend met diabetes uit mijn direct omgeving dus weet ik ook wat ik zal moeten doen. Meten is weten, dus kocht ik een geweldig apparaat. De De accucheck compact plus.

Nu nog doen wat ik weet dat moet en waar ik een geweldige antipathie tegen heb. Afvallen!!!

Mijn hele leven al heb ik overgewicht, nooit geen probleem mee gehad. Waar een anorexiapatient dun is en zichzelf in de psiegel dik vind, ben ik dik en zie in de spiegel gewoon een lekker wijf. Tja de psyche van ieder mens is anders nietwaar.

Slechts een periode in mijn leven was ik relatief slank (maat 44/46) en dit was tegelijk een van de meest verdrietige en moeilijke periodes in mijn leven. Dus hoe kan ik nu de knop omzetten en gaan afvallen? Ik weet de oplossing nog niet, maar het komt vast tot me.

Luxe uitgave

Deze en vorige weken bracht ik iets meer tijd door bij lief in huis dan normaal gesproken. Lief zegt altijd dat ik mijn laptop dan mee kan nemen van huis en kan inloggen op zijn draadloze netwerk, maar meestal gebruik ik gewoon zijn laptop. Dit leidt nooit tot problemen want wij kunnen goed delen.

Maar toch begon ik mijn eigen indelingen en instellingen te missen. Al een tijd liep ik met het idee om een tweede laptop aan te schaffen, maar dan een netboook. Zo een leuk klein dingetje. Afgelopen week vond ik dat het er van moest komen, als voorschot op de binnenkort te ontvangen eindejaarsuitkering heb ik mijzelf een netbook kado gegeven, een witte Acer Aspire One. Met een ontzettend kekke ledverlichte muis, die maar liefst zeven kleuren kan weergeven. Want hoewel ik goed kan werken met een touchpad is dat op een kleine netboek toch iets lastiger dan normaal.

Ik ben er superblij mee, het werkt geweldig makkelijk en kan nu dus met lief msn, skype en mailen terwijl we in dezelfde ruimte zijn. Een tweede laptop in huis maakt het contact dus nog intensiever.

Vriendschap

Vrienden hebben en houden is best een uitdaging als je in twee verschillende steden woont. Het reizen en de weinige tijd die ik doorbreng in mijn geboorteomgeving maakt dat ik mijn vrienden wel eens te weinig zie helaas. Maar afgelopen weekend was het bijkletstijd. Met vrienden gingen lief en ik uit eten, wokken. Heerlijk gegeten en genoten van mensen die op dezelfde golflengte zitten, mensen die mij al lang kennen, die mij waarderen en liefhebben en die gewoon lief zijn. Het was een mooie avond.

Zondag knoopten we er nog een bezoekje aan andere vrienden aan vast. Dat zijn vreemde vrienden. Niet de mensen hoor maar de omstandigheden. Die vrienden zijn mijn ex-lief en zijn nieuwe partner. Altijd lastig om uit te leggen aan mensen dat je vriendschappelijk wilt blijven omgaan met je ex en zijn nieuwe vrouw. Het is ook een lastige vriendschap natuurlijk, want je hebt een verleden met goede herinneringen maar ook een stuk verleden met veel emotie en verdriet. Je bent niet voor niets uit elkaar gegaan dus er zit veel gevoel achter de facade. Toch lukt het om regelmatig contact te hebben en te houden. We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien dan is het leuk.

Het zijn bezoekjes waar ik veel waarde aan hecht en waar ik altijd enorm van geniet.

X-Men

Na het bekijken van Wolverine had ik al gemeld dat ik de hele X-Men serie wel wilde bekijken. Een weekend bij lief, met griepverschijnselen, maakte dit mogelijk. Lief heeft een bescheiden doch leuke collectie films en de X-Men triologie hoort daar ook bij. Vrijdag keek ik deel een en zaterdagmiddag deel 2 en op zondag deel drie. Een genot natuurlijk om naar te kijken die Hugh Jackman. De films zijn niet mijn genre maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het heerlijk vond. Redelijk geloofwaardig en spannend bovendien.

Na deze ervaring vond lief dat ik dan ook wel toe was een een andere film met mooie Hugh, Van Helsing. Een vampierenfilm, ook al niet mijn ding. Maar och lamlendig op de bank is altijd beter met een film dus toch maar een poging gewaagd. En werkelijk ik zat er helemaal in. Heb de hele film met open mond (neus zit dicht) zitten/liggen kijken. Heerlijk heerlijk dat er zoveel films zijn. Aangezien mijn concentratievermogen voor mooie boeken momenteel even verdwenen is houd ik het bij films momenteel.

Surveillance

Een film die vier verschillende verhalen verteld over een en dezelfde gebeurtenis. Twee FBI agenten moeten de waarheid filteren uit deze getuigenissen.

Een verwarrende eerste tien minuten, dus wel even doorbijten en dan volgt een verhaal dat je niet kan voorzien. Erg indrukwekkende film maar zeker niet voor iedereen een aanrader. Je moet wel een beetje van verrassingen houden en een sterke maag hebben.

Goed geacteerd en na afloop blijf je met een weird gevoel achter op de bank. Een film om nog lang over na te praten en de te denken.

2012

Hoewel lief een enorme filmliefhebber is, en we al vele films samen hebben bekeken waren we nog nooit in onze relatie samen naar de bioscoop geweest. Dat hoefde ook niet want daarvoor heeft hij meerder andere vrienden/vriendinnen die zijn passie voor bioscoopbezoek delen. Gezien de meestal beperkte tijd die wij samen doorbrengen kiezen we er voor om meer sociale activiteiten en andere leuke dingen te doen.
Bovendien ben ik niet zo een groot voorstander van bioscoop bezoeken. Meestal stoor ik me te veel aan de andere mensen die er zitten. Maar nu moest het er toch een keer van komen.

Onze beider voorkeur voor rampenfilms en de gelukkige omstandigheid dat we beide vrij waren op vrijdag de dertiende bracht ons er toe om samen de film 2012 te gaan bekijken in een echte bioscoop.
Een werkelijk fascinerende film, prachtig gemaakt. Het spat van het scherm, en als je de moraliserende ondertoon even over het hoofd ziet, dan kan je heerlijk genieten van de prachtige beelden. Strijd tussen goed en kwaad, geloof in de mens en andere blah blah blah. Dit is wel een film die beter tot zijn recht komt op het grote scherm.
Het geluid is ook goed aangepast aan de omstandigheden, zonder zoals zo vaak in de bioscoop je helemaal de bedelven.

Kortom we hebben genoten van het uitstapje en de film.