Grand café "De Twee Wezen"

Afgelopen zondag gingen lief en ik met goede vrienden uit eten bij de Twee Wezen in Hengelo (O). Prachtig weer om buiten te eten en een mooi plekje op het terras was ons toebedeeld. Het eten was heerlijk, veel keus op het menu met prachtige namen en goede uitleg. Voor ieders wat wils. http://www.detweewezen.nl/
Zal zeker nog eens hier terugkomen, al is het voor mij wel een beetje een te drukke zaak. Ik ben niet zo goed in massa recreatie.

Helaas werd het plezier gedeeltelijk overschaduwd door een groepje jonge mensen aan een naburige tafel. Jonge mensen die overduidelijk te veel hadden gedronken en wiens geluidsniveau steeds een stijgende lijn vertoonde. Al vaker heb ik me verbaast over de neiging van mensen tegenwoordig om zoveel lawaai te maken, zonder enige aanleiding wordt er geschreeuwd alsof men gehoorproblemen heeft. In de stad, in winkels, in het openbaar vervoer werkelijk overal praat men op harde toon.

Gelukkig lieten we onze avond er niet door verpesten. Een heerlijk maal en een goed gesprek moet lieve vrienden maakt alle andere bijzaken onbelangrijk toch.
Het eind van het etentje was hilarisch en genant tegelijk, bij het afreken bleek lief zijn pincode niet meer te weten en moesten de vrienden uiteindelijk het te betalen bedrag voorschieten. Gelukkig is het pincode probleem snel opgelost door lief en de bank, want nu de vakantie voor de deur staat is het toch wel makkelijk als we gebruik kunnen maken van de credit card.

Santa Montefiore

Enige tijd geleden, eigenlijk al heel lang geleden toen ik nog werkzaam was in de bibliotheekwereld kwam er ineens een schrijfster in de aandacht die van niets plots veelgevraagd werd. Santa Montefiore. Plots wilde iedereen haar boeken lenen en lezen.

Toen begreep ik de opwinding niet, er waren teveel andere zaken in mijn leven die de aandacht vroegen om me te verdiepen in deze nieuwe auteur.

Nu jaren later las ik het boek In de schaduw van het palazzo. Werd er gelijk door gegrepen, dacht wat een prachtig verhaal, wat een prachtig gegeven en hoe passend in deze tijd.

De onderliggende thematiek is leegheid van het leven, geloof in de liefde, geloof in het leven, geloof in de mens en begrip voor meer tussen hemel en aarde.

Na lezing van dat boek besloot ik alle andere boeken van deze schrijfster ook eens te reserveren bij mijn bibliotheek. Heel gemakkelijk thuis, via internet te doen. Bij mijn bibliotheek gratis en voor niets te regelen. Krijg dan netjes een mailtje als het boek (in mijn geval boeken) klaar staat. Op weg van werk naar huis loop ik dan binnen en pak mijn materiaal voor de komende weken.

Inmiddels heb ik vier boeken van Santa Montefiore gelezen, en geen enkel exemplaar heeft me teleurgesteld. Nog een aantal te gaan maar ik zal ze uiteindelijk allemaal lezen.

Favoriet is wel het eerste boek dat ik las en de laatste die ik las. De Zigeunermadonna.

Een schrijfster die ik iedereen kan aanraden die meer zoekt dan mierzoet gefluister en oppervlakkig vermaak.

Ik mag graag dit soort boeken afwisselen met de gewone chicklit of een goede thriller. Zo verveel ik me nooit en is er altijd iets te lezen.

The gift

The gift heet de film die ik afgelopen zaterdag keek met vriend en lief. Na eerst patat te hebben gegeten, gekletst met vriend en zoon van vriend. Zoon van vriend is verhuist naar een andere stad en een andere school en kon daar boeiend over vertellen.

Prachtig hoe kinderen snel en duidelijk zijn in hun taal en oordeel. Grappig ook hoe fijn het is om mee te maken hoe open en vrij een kind kan zijn in een veilige omgeving. Vriend bied een veilige omgeving en kind is blij en toegankelijk. Zo kan het dus ook nog steeds in deze wereld waar je zoveel hoort over moeilijkheden bij opvoeding. Dit prachtige kind en zijn vader bewijzen dat er nog ouders zijn die wel investeren in hun kind, en dat dit een mooi resultaat oplevert.

Mij lijkt het lastig en moeilijk om een jong volwassene te begeleiden, ongeacht de omstandigheden. Het is me niet gegeven om kinderen te krijgen en heel soms ben ik daar erg verdrietig over, maar vaak ben ik ook opgelucht dat ik de probelemen die samengaan met opvoeden lekker aan me voorbij kan laten gaan.

Tja de film ging over een handige computerjongen die plotseling een nieuwe telefoon ontvangt per post. Deze telefoon ontvangt smsjes van een onbekende afzender die de computerjongen veel voorspoed brengen in geld en geluk. Zo ontsnapt hij aan een vliegtuigramp omdat hij was gewaarschuwd door een smsje.

Uiteindelijk blijkt een te goed geprogrammeerde computer van de overheid van de Verenigde Staten van Amerika verantwoordelijk voor de smsjes. De computer heeft geen kwaad in de zin maar volgt slechts zijn programma. Met vervelende gevolgen.

Computerjongen moet dus de wereld redden van deze computer.

Geloofwaardig verhaal, dilemma tussen privacy en veiligheid. Herkenbaar zeker in deze tijd.

Geen slechte film, maar zou hem wel bewaren tot een tijd dat er echt niets leuks meer te zien is op tv of dvd.

Het heetst van de dag Nora Roberts

Rechercheur Phoebe MacNamara vond haar roeping al op jonge leeftijd, toen een verwarde man haar familie urenlang gegijzeld hield. Nu is ze de beste onderhandelaar van de politie van Savannah. Of het nu gaat om iemand die zelfmoord wil plegen,een man die zijn gezin wil ombrengen of een gijzeling door nietsontziende criminelen, Phoebe weet de juiste toon te treffen.

Duncan Swift heeft Phoebe aan het werk gezien toen zij een van zijn werknemers wist te overreden niet naar beneden te springen. Hij vindt de combinatie van hardheid en gevoeligheidzeer aantrekkelijk, en hij is vastbesloten deze bijzondere vrouw te veroveren.

Dan wordt Phoebe in haar eigen kantoor aangerand en ontvangt ze thuis dreigende berichten.

Alweer een top boek van Nora Roberts. Werkelijk een van mijn meest favoriete auteurs. Ze is een veelschrijver en wisselt romans af met het schrijven van delen voor de Harlequin serie. Geen enkele van haar titels heeft me tot nu toe teleurgesteld.

Mooiste serie vind ik Het eiland van de Drie zusters. Ik las ze als afzonderlijke delen op het moment dat ze uitkwamen, en kon dan zelden wachten tot het volgende deel. Gelukkig zijn ze nu samen in een bundel verschenen.

Ook deze titel is weer een klein juweeltje. Spannend met prachtige personages die veel diepgang bezitten. Heerlijk boek voor de zondagmiddag die ik doorbracht in de schaduw van een boom in de tuin van mijn lief. Altijd te kort die zondagmiddagen.

Zondagen zijn zelden favoriet bij ons, omdat altijd onvermijdelijk het afscheid volgt na een paar dagen samen. Gelukkig kan ik komend weekend wat langer blijven dat maakt de zondag een stuk aangenamer.

Defiance

Defiance vertelt het ongelofelijke verhaal van de Bielskibroers, die in 1941 na de Duitse inval in Wit-Rusland, dat een lange Poolse geschiedenis heeft, ontsnapten aan de massaslachting onder Joden in hun dorp. Hun ouders werden vermoord, maar zij slaagden erin naar een bos te vluchten.

Afgelopen zaterdag was weer film en patatavond van mijn lief en zijn vriend en mijn persoon. Vriend was op vakantie geweest dus we hadden een paar zaterdagen overgeslagen.

Eten was als altijd lekker, gezellig en informatief. De sfeer als altijd goed, vaak met veel gelach, trips langs memorylane en soms serieus. Zoals het in vriendschap gaat.

En dan de film..... Die was ook goed, boeiend, spannend. Een waargebeurd verhaal geeft toch altijd een extra dimensie aan een verhaal. De onderlinge relaties tussen de broers, de mannen en vrouwen die zich bij hen aansluiten/ die hun bescherming zoeken alles word in deze film goed uitgelicht. Kan ook want de film duurt ongeveer 2 uur, dus de regisseur had de tijd. Zeker voor liefhebbers van oorlogsdrama een aanrader, maar ook voor de romantici onder ons kan deze film prima vermaak bieden.

Quarantaine

De week quarantaine die mij werd aangeboden vanwege een verdenking van besmetting met mexicaanse griep bracht ik door bij mijn lief. Want wij hadden toch al gezoend toen ik misschien al besmettelijk was, dus wat kon er nu gebeuren. Behalve dat hij mogelijk ook in quarantaine zou moeten.

Het gaf genoeg gelegenheid om te lezen, tuinieren, film te kijken en rusten. Heerlijk om te doen. En het verloop van mijn griep was niet ernstig genoeg om alleen maar op de bank te liggen.
Heb genoten van het mooie weer en de aanwezigheid van mijn geliefden.

Veel tijdschriften gelezen en een aantal boeken. Tijdschriften lezen toch iets makkelijker als je je niet helemaal lekker voelt. Gelukkig had ik nog een voorraad oude Libelles en Margrieten liggen.

Daarnaast las ik een heel leuk tuinboek. Lente Zomer Herfst Winter Op je (tuin)sloffen de seizoenen doorHanneke van Dijk
Tuinboeken vind ik altijd mooi, vooral natuurlijk vanwege de vaak prachtige plaatjes. Maar dit boek bied ook echt handige tips voor tijdbesparing, indeling, planten en allerhande andere zaken die je in de tuin kan hebben/doen.

Taal is zeg maar echt mijn ding

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel).

Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.

Ook als je geen taalpurist bent, of weinig met taal hebt is dit boekje een aanrader. Vol humor, met mooie tekeningen en prachtige uitspraken een ideaal boek voor op reis of op het nachtkastje. Leest supermakkelijk en is erg vermakelijk. Woorden zijn meer dan woorden en dit boek maakt je hiervan bewust zonder kritisch te zijn of iets op te leggen.

27 Dresses

Jane (Katherine Heigl) is een beeldschone jongedame die al 27 keer bruidsmeisje is geweest bij allerlei vrienden, vriendinnen en kennissen. Maar nu is zij het spuugzat, zeker wanneer haar zus haar verloving aankondigt met nota bene de man, waarop Tess al jaren heimelijk verliefd is geweest en waar zij eigenlijk nog steeds van houdt.

Wat een heerlijke film. Zelfs voor iemand die niet van romantische komedies houd zoals ik bied deze film ontspanning en plezier.

Heb van elke grap, elk moment en elk romantisch stukje genoten. Fantastisch voor een regenachtige dag. Of een ander prettig moment.

Oscar en Lucinda

Oscar and Lucinda is de tragikomische liefdesgeschiedenis van Oscar Hopkins en Lucinda Leplastrier.
Hij is Anglicaans predikant, zij eigenares van een glasfabriek in Sydney. Het verhaal speelt zich af in Engeland en Australië rond 1865.Toeval en lot zijn hun voornaamste bekommernissen.
Zo gelooft Oscar in de kansberekening die de levensloop van de mens bepaalt. Al zijn beslissingen laat hij hier van afhangen. Tijdens het afnemen van de biecht ontdekt hij bij Lucinda een gelijkaardige passie voor het gokken. Het duurt dan ook niet lang of de gelijkgestemde zielen worden verliefd.
Maar dan houdt het tweetal een weddenschap die over hun verdere samenzijn zal beslissen. Oscar moet een glazen kerk bouwen in de Australische binnenlanden en moet hier voor zijn panische angst voor water overwinnen.





Terwijl ik vorige week in quarantaine was keek ik bij lief thuis een film op film 1. Had de inhoud gelezen in de gids en dacht niet gelijk van JIPPIE wat een leuke film maar verder was er ook niks op tv. Lezen had ik al de hele dag gedaan dus ik keek film.
Wonderbaarlijke film. Twee heel boeiende hoofdpersonen, volstrekt tegen de geldende normen in functionerend. Een gokkende priester en een voor die tijd erg ondernemende jonge vrouw. De film heeft me van begin tot eind geboeid, maakte me tegen het einde aan het huilen en gaf een heerlijk gevoel over de liefde.

Mam, kun je me geld lenen?

Mam, kun je me geld lenen?; Burton-Phillips, Elizabeth

Dit boek kwam ik tegen tijdens een struintochtje in de bibliotheek. Stond in de kast met nieuw aangekomen boeken. Daar kijk ik altijd even tussen, want je weet maar nooit.

Het is een waargebeurd verhaal van een moeder die niet een maar twee zonen heeft die verslaafd raken aan de drugs. Het zijn twee prachtige jongens, tweelingen, die ogenschijnlijk normaal opgroeien en functioneren. Enorm knap geschreven, emotioneel en zeker niet zonder zelf kritiek. Het duurt lang voor de schrijfster inziet dat een verslaafde alleen te redden is al hij/zij zichzelf wil redden. Dit besef komt bij deze moeder pas als ze al vele duizenden euro's kwijt is en haar eigen leven en huwelijk zwaar onder druk staan.

Uiteindelijk kiest een van haar zonen voor de dood en word de ander hierdoor gemotiveerd om toch af te kicken. Geen happy end wel een prachtig boek.