Drukke dagen

Vanavond ga ik met mijn vriendin B. naar een heus concert. De laatste keer dat we dit samen deden was drie jaar geleden. Een heus sta concert, ik zit liever maar ja het is niet anders. Voorafgaand aan het concert eten we samen een hapje en kletsen we even bij. Een gekakel van jewelste als je ons samen zet. B is een van mijn oudste vriendinnen, gedurende alle fases van mijn leven was/is ze er. Soms dichtbij, soms wat verderaf. Onze contacten kunnen zich maanden beperken tot sms verkeer, en dan ineens zien we elkaar weer eens lijfelijk. B. is een van de mensen die me altijd begrijpt, misschien omdat we in de verre verte nog familie zijn ook, die me altijd ook de spiegel voorhoud van mijn zwakke kanten, mijn negatieve gedachtes schaamteloos kan omdraaien met een vleug zwarte humor waar we beide nogal goed in zijn.

Ik verheug me op onze avond.

Morgen vertrek ik voor een tweedaagse reis met mijn moeder naar twee verschillende kerstmarkten. Oberhausen en Dortmund zijn de doelsteden, overnachten doen we in Bochum. Mijn bijna 70 jarige moeder is nog behoorlijk actief en geniet van heel veel. Ze doet zelfs nog vrijwilligerswerk. Helaas is ze de afgelopen jaren twee van haar beste vriendinnen verloren, waaronder de vriendin waarme ze de meeste activiteiten ondernam zoals zwemmen, musicals bezoeken en allerlei andere dagtochten (gelukkig niet van die akelige busreizen voor ouderen met verkoopdemonstraties). Minimaal eens per jaar proberen we samen een dag weg te gaan, zeker na haar ziekte vorig jaar hebben we die behoefte. Dit word onze tweede trip dit jaar en ook hier verheug ik me erg op.

Pandora's dochter

Dit nieuwe boek van Iris Johansen las ik deze week. En zoals gebruikelijk bij boeken van deze schrijfster las ik het weer aan een stuk uit.

Het gaat over Megan die speciale gaven heeft, zonder dit te weten. De boeken van Johansen gaan vaak over dit thema. Een van haar bekendste hoofdpersonen is een wetenschapsters die middels schedelreconstucties moorden/vermissingen oplost.

Boeken voor een middag/avond helemaal even terugtrekken en tot jezelf komen. Opgekruld op je favoriete plek in huis, warm en veilig lezend over gevaarlijk toestanden.

Nog een luxe uitgave?

Deze week weer een uitgave gedaan. Luxe of noodzaak? Tja dat wacht ik nog even af. Het lijkt er sterk op dat ik beginnende diabetes heb. Mijn glucosewaarden zijn in nuchtere toestand duidelijk te hoog.

Vreemd genoeg is dat niet iets waar ik aan dacht bij al mijn vage klachten van de laatste maanden.

Op verzoek van de bedrijfsarts deed mijn huisarts een bloedonderzoek, ik werd onderzocht op werkelijk bijna alle vakjes op het laboratoriumformulier. Hormoongehaltes bleken allemaal prima, bloeddruk is geweldig, er bleek maar een afwijkende waarde te staan op de uitslag en dat is de glucose.

Ik ben bekend met diabetes uit mijn direct omgeving dus weet ik ook wat ik zal moeten doen. Meten is weten, dus kocht ik een geweldig apparaat. De De accucheck compact plus.

Nu nog doen wat ik weet dat moet en waar ik een geweldige antipathie tegen heb. Afvallen!!!

Mijn hele leven al heb ik overgewicht, nooit geen probleem mee gehad. Waar een anorexiapatient dun is en zichzelf in de psiegel dik vind, ben ik dik en zie in de spiegel gewoon een lekker wijf. Tja de psyche van ieder mens is anders nietwaar.

Slechts een periode in mijn leven was ik relatief slank (maat 44/46) en dit was tegelijk een van de meest verdrietige en moeilijke periodes in mijn leven. Dus hoe kan ik nu de knop omzetten en gaan afvallen? Ik weet de oplossing nog niet, maar het komt vast tot me.

Luxe uitgave

Deze en vorige weken bracht ik iets meer tijd door bij lief in huis dan normaal gesproken. Lief zegt altijd dat ik mijn laptop dan mee kan nemen van huis en kan inloggen op zijn draadloze netwerk, maar meestal gebruik ik gewoon zijn laptop. Dit leidt nooit tot problemen want wij kunnen goed delen.

Maar toch begon ik mijn eigen indelingen en instellingen te missen. Al een tijd liep ik met het idee om een tweede laptop aan te schaffen, maar dan een netboook. Zo een leuk klein dingetje. Afgelopen week vond ik dat het er van moest komen, als voorschot op de binnenkort te ontvangen eindejaarsuitkering heb ik mijzelf een netbook kado gegeven, een witte Acer Aspire One. Met een ontzettend kekke ledverlichte muis, die maar liefst zeven kleuren kan weergeven. Want hoewel ik goed kan werken met een touchpad is dat op een kleine netboek toch iets lastiger dan normaal.

Ik ben er superblij mee, het werkt geweldig makkelijk en kan nu dus met lief msn, skype en mailen terwijl we in dezelfde ruimte zijn. Een tweede laptop in huis maakt het contact dus nog intensiever.

Vriendschap

Vrienden hebben en houden is best een uitdaging als je in twee verschillende steden woont. Het reizen en de weinige tijd die ik doorbreng in mijn geboorteomgeving maakt dat ik mijn vrienden wel eens te weinig zie helaas. Maar afgelopen weekend was het bijkletstijd. Met vrienden gingen lief en ik uit eten, wokken. Heerlijk gegeten en genoten van mensen die op dezelfde golflengte zitten, mensen die mij al lang kennen, die mij waarderen en liefhebben en die gewoon lief zijn. Het was een mooie avond.

Zondag knoopten we er nog een bezoekje aan andere vrienden aan vast. Dat zijn vreemde vrienden. Niet de mensen hoor maar de omstandigheden. Die vrienden zijn mijn ex-lief en zijn nieuwe partner. Altijd lastig om uit te leggen aan mensen dat je vriendschappelijk wilt blijven omgaan met je ex en zijn nieuwe vrouw. Het is ook een lastige vriendschap natuurlijk, want je hebt een verleden met goede herinneringen maar ook een stuk verleden met veel emotie en verdriet. Je bent niet voor niets uit elkaar gegaan dus er zit veel gevoel achter de facade. Toch lukt het om regelmatig contact te hebben en te houden. We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien dan is het leuk.

Het zijn bezoekjes waar ik veel waarde aan hecht en waar ik altijd enorm van geniet.

X-Men

Na het bekijken van Wolverine had ik al gemeld dat ik de hele X-Men serie wel wilde bekijken. Een weekend bij lief, met griepverschijnselen, maakte dit mogelijk. Lief heeft een bescheiden doch leuke collectie films en de X-Men triologie hoort daar ook bij. Vrijdag keek ik deel een en zaterdagmiddag deel 2 en op zondag deel drie. Een genot natuurlijk om naar te kijken die Hugh Jackman. De films zijn niet mijn genre maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het heerlijk vond. Redelijk geloofwaardig en spannend bovendien.

Na deze ervaring vond lief dat ik dan ook wel toe was een een andere film met mooie Hugh, Van Helsing. Een vampierenfilm, ook al niet mijn ding. Maar och lamlendig op de bank is altijd beter met een film dus toch maar een poging gewaagd. En werkelijk ik zat er helemaal in. Heb de hele film met open mond (neus zit dicht) zitten/liggen kijken. Heerlijk heerlijk dat er zoveel films zijn. Aangezien mijn concentratievermogen voor mooie boeken momenteel even verdwenen is houd ik het bij films momenteel.

Surveillance

Een film die vier verschillende verhalen verteld over een en dezelfde gebeurtenis. Twee FBI agenten moeten de waarheid filteren uit deze getuigenissen.

Een verwarrende eerste tien minuten, dus wel even doorbijten en dan volgt een verhaal dat je niet kan voorzien. Erg indrukwekkende film maar zeker niet voor iedereen een aanrader. Je moet wel een beetje van verrassingen houden en een sterke maag hebben.

Goed geacteerd en na afloop blijf je met een weird gevoel achter op de bank. Een film om nog lang over na te praten en de te denken.

2012

Hoewel lief een enorme filmliefhebber is, en we al vele films samen hebben bekeken waren we nog nooit in onze relatie samen naar de bioscoop geweest. Dat hoefde ook niet want daarvoor heeft hij meerder andere vrienden/vriendinnen die zijn passie voor bioscoopbezoek delen. Gezien de meestal beperkte tijd die wij samen doorbrengen kiezen we er voor om meer sociale activiteiten en andere leuke dingen te doen.
Bovendien ben ik niet zo een groot voorstander van bioscoop bezoeken. Meestal stoor ik me te veel aan de andere mensen die er zitten. Maar nu moest het er toch een keer van komen.

Onze beider voorkeur voor rampenfilms en de gelukkige omstandigheid dat we beide vrij waren op vrijdag de dertiende bracht ons er toe om samen de film 2012 te gaan bekijken in een echte bioscoop.
Een werkelijk fascinerende film, prachtig gemaakt. Het spat van het scherm, en als je de moraliserende ondertoon even over het hoofd ziet, dan kan je heerlijk genieten van de prachtige beelden. Strijd tussen goed en kwaad, geloof in de mens en andere blah blah blah. Dit is wel een film die beter tot zijn recht komt op het grote scherm.
Het geluid is ook goed aangepast aan de omstandigheden, zonder zoals zo vaak in de bioscoop je helemaal de bedelven.

Kortom we hebben genoten van het uitstapje en de film.

Vrouwen

Sylvia Fowler is een vrouw die geen blad voor de mond neemt. Ze is een ongetrouwde redactrice van een modeblad. Als ze niet werkt, is ze meestal in het winkelcentrum te vinden. Sylvia's beste vriendin is Mary, de echtgenote van een welvarende financier. Mary lijkt het perfecte huwelijk te hebben en heeft daarnaast ook nog eens een succesvolle carrière. Ze heeft een goede band met haar 12-jarige dochter Molly en heeft een aantal goede vriendinnen, waaronder de lesbische Alex en de hoogzwangere moeder Edie.

Wanneer roddels ontstaan dat Mary's echtgenoot vreemdgaat met Crystal Allen, kunnen Mary en haar vriendengroep hier niets van geloven. Terwijl Mary een gerespecteerde dame is, is Crystal een schaamteloze niemendal die haar uiterlijk gebruikt om te krijgen wat ze wil. Mary begint te twijfelen aan het succes van haar huwelijk.

Wat een film, wat een cast. Alleen maar topvrouwen, karaktervrouwen. Een verhaal over vriendschap, moeder-dochter relaties, over dromen en keuzes. Echt een heel goede film voor herfstachtige avonden met kaarsen, wijn, lekkere hapjes en vriendinnen onder elkaar.

In de hele film hoor je veel over mannen, maar je ziet ze niet. Niet op de voorgrond en niet in de achtergrond. Nergens zie je een man. En toch gaat het ook een beetje over mannen maar toch meer over vrouwen.

X MEN

Wolverine, geboren James Howlett, maar meer bekend als Logan, is een fictieve superheld uit de comics van Marvel Comics.

Hij is al lid geweest van verschillende superheldenteams waaronder de X-Men en de Avengers. Wolverine is de Engelse naam voor het roofdier de veelvraat.
Wolverine werd bedacht door schrijver Len Wein en John Romita Sr., met wat hulp van “Incredible Hulk” tekenaar Herb Trimpe. Wolverine verscheen voor het eerst in een gastoptreden in Incredible Hulk #180-181 (oktober 1974).

Wolverine komt oorspronkelijk uit Canada. Als mutant beschikt hij over de zintuigen en reflexen van een roofdier en de mogelijkheid tot regeneratie wat hem in staat stelt te genezen van elke verwonding, hoe erg ook. Verder bezit Wolverine drie intrekbare klauwen per hand, deze klauwen maken deel uit van zijn skelet. De sterke genezing maakte hem een geschikte kandidaat voor het Supersoldatenproject Weapon X, waarin Wolverine een operatie onderging waarbij zijn gehele skelet werd bedekt met het onverwoestbare fictieve metaal adamantium. Ook zijn klauwen kregen hierbij deze versterking.

Onder striplezers is Wolverine het bekendst vanwege zijn rol bij de X-Men. Hij kwam bij de X-Men in 1975. Wolverine was het symbool van de vele antihelden die rond die tijd hun intrede begonnen te doen in de strips. In de jaren 80 werden zijn vastberadenheid en het feit dat hij er niet voor terugdeinst geweld te gebruiken standaard karakteristieken voor antihelden. Als gevolg hiervan werd Wolverine een van de populairste X-Men karakters. Hij kreeg kort daarop ook zijn eigen stripserie.
Naast in de strips is Wolverine een vast karakter in vrijwel elke X-men animatieserie, computerspel en in de drie X-Men films uit 2000, 2003 en 2006. Hij kreeg in 2009 een eigen aan de eerdere titels gelieerde film genaamd X-Men Origins: Wolverine. Acteur Hugh Jackman vertolkt Wolverine in alle vier de gevallen.

Ja een voor mij onbekend genre en verhaal. De keuze voor deze film kwam dan ook van lief. Na het zien van deze knap gemaakte, bijna geloofwaardige film (ondanks het gegeven van mutanten enzo wat dan weer ongeloofwaardig is) denk ik dat ik toch de hele serie X-MEN maar eens ga kijken. Hugh Jackman is een prachtige man om naar te kijken, maar daarnaast is het gegeven van dit oorspronkelijke stripverhaal ook gewoon leuk. Leuker dan ik dacht.

Het was dus weer eens een memorabele zaterdag-film-patatavond.

Marley and Me

Om alvast voorbereid te zijn op het ouderschap nemen Jennifer en John een golden retriever als huisdier. De hond blijkt geen idee te hebben van wat er van hem verwacht wordt en is een blok aan het been van het jonge paar.

Lief vond na Doubt te hebben gezien dat we wel toe waren aan een grappige film. Grrrrrrrr hoezo grappig, deze film is hartverscheurend. Is boeiend, is herkenbaar, is lief, is zoet, is op zijn tijd om te lachen maar is vooral veel huilen. Huilend zat ik op de bank te haken en film te kijken. Niet gewoon een traan of twee, nee gelijk met snot en geluid huilend. Vast geen mooi uitzicht voor lief, maar ja wie komt er dan ook met zo een ontroerende film aanzetten bij een vrouw van 40 die af en toe (best wel vaak) niet lekker in haar vel zit.

Deze film moet je gezien hebben als je honden, kinderen en menselijke relaties boeiend vind. Als je vind dat je toe bent aan ongegeneerd een potje emotionele uitbarsting. Kortom tijdens griep, menstruatie of ander ongemak op de bank dekentje over en zakdoeken bij de hand.

Doubt

geregisseerd door John Patrick Shanleymet Meryl Streep, Philip Seymour Hoffman en Amy Adams

1964, een Rooms-Katholieke school in de Bronx. Zuster Aloysius (Meryl Streep) komt in een lastige situatie. Er zijn redenen om priester Flynn (Philip Seymour Hoffman) te verdenken van onzedelijk gedrag. Moet ze de priester, die haar meerdere is, confronteren met deze vermoedens?

Wat een actrice is Meryl Streep toch, zo zie je haar zingen en dansen in MamaMia! en nu speelt ze een strenge non. En hoe!! Deze film is zeker niet voor iedereen een aanrader. Geen duidelijk einde maar zoals de titel al aangeeft Twijfel. Het verhaal is sterk, maar de acteurs maken de film. Prachtig spel van alle betrokkenen. De film laat je achter met een onbestemd gevoel en veel stof tot nadenken en nabespreken.

The Uninvited

Anna Rydell keert terug naar haar zus en beste vriend Alex na een verblijf in een psychiatrische inrichting. Haar herstel wordt belet door haar gemene stiefmoeder, gereserveerde vader en de aanwezigheid van een spook in huis.

Deze film stond afgelopen zaterdag op het programma. Ik verheugde me er enorm op, want een spookymovie kijken met lief en vriend is net zoiets als cabaret voor mij. Schrikmomenten worden aangegrepen om uitgebreid te klagen en te schelden door beide heren. Ook al zien ze het ver van tevoren aan komen, ze schrikken toch. Zelfs al kondigen ze van te voren aan "nu gebeurd er iets, je hoort het aan de muziek" dan nog springen beide bijna letterlijk uit de stoel/bank van schrik. Ik begin dan meestal hard te lachen, want het zijn en blijven schatjes die twee. Gelukkig weten zij van mijn enorme weerzin van reptielachtigen, dus bij elke slang die voorbij komt in een film ben ik degene die een gulle lach te verwerken krijgt.

Het is een werkelijk spannende en boeiende film. Met een onverwachte twist aan het eind. Totaal onvoorbereid op dit einde hebben we nog lang nagesproken over deze film. Een aanrader voor iedereen die een van een spannende film houd.

Het einde van de stilte

In Stanbury – een klein dorp in het zuidwesten van Yorkshire – brengen drie intiem bevriende Duitse echtparen al jaren hun vakantie door. Ze gaan met elkaar om als één grote, gelukkige familie. Jessica Wahlberg, die met een onbevangen blik achter de façade kijkt, merkt al spoedig dat niets is wat het lijkt. Achter de opgewektheid gaan angst, haat, jaloezie en vertwijfeling schuil. Jessica, die slecht tegen deze hypocriete sfeer kan, vlucht steeds vaker in lange, eenzame wandelingen. Maar plotseling stort de hele schijnwereld van Stanbury House ineen: een gruwelijke misdaad maakt een einde aan de tientallen jaren durende stilte en confronteert elk van de overlevenden met zijn of haar persoonlijke waarheid.

Tja een boek dat ik had gereserveerd omdat ik een ander boek van deze schrijfster had gelezen Het huis van de zusters. Dat boek vond ik zeer de moeite waard. Deze roman tja zeker niet slecht maar zoo tergend langzaam geschreven. Vanuit verschillende invalshoeken/hoofdpersonen maar toch vooral vanuit het perspectief van Jessica de tweede vrouw van een van de vrienden. Ergens kwam het boek me ook nog eens bekend voor. Misschien had ik het al eens gelezen, in ieder geval heeft het dan toen schijnbaar weinig indruk op mij gemaakt.

De Ierse tuin

Aoife heeft absoluut geen groene vingers, maar als ze op een dag langs een verwaarloosde tuin loopt, beginnen ze toch te kriebelen. Ze overtuigt de weinig ondernemende eigenaar dat zij de juiste persoon is om de tuin op te knappen. Alleen kan ze dit klusje niet klaren, dus plaatst ze een advertentie. Twee vrijwilligers komen opdagen: Uri, een bejaarde kleermaker, en Emily, een studente. Terloops bemoeien nog meer mensen zich met de tuin en ontspruit zich de ideale afleiding van Aoifes rommelige privéleven. En ook voor de anderen blijkt de tuin helende krachten te hebben.

Heerlijk boek, goed leesbaar en vooral heeft het alles om je een goed gevoel te geven. Terugblikken in de tijd geven een goed beeld van de verschillende karakters. Met dit boek, een pak koekjes/chocola en een pot koffie/thee heerlijk wegkruipen op de bank is een goed idee.

Dat is ongeveer wat ik deed deze week en heb de roman in een ruk uitgelezen.

Granny squares

Granny what????? Nou gewoon granny squares. Gewoon oma's vierkantjes. Mijn oma haakte pannenlappen, spreien, kussens en sloffen. Afgezien van de slofjes, die wij als kleinkinderen droegen op school, bestonden alle produkten van mijn oma uit vierkantjes. Gehaakte vierkantjes.

Prachtige kleuren gebruikte ze, volgens de norm van die tijd dan he. Jaren zeventig oranje, bruin en geel.

Ik las over de squares op een weblog dat ik volg en bedacht dat ik dat ook zou gaan doen, vierkantjes maken voor een mooi sprei/plaid. Ahum ja tuurlijk.

Ik handwerk graag, borduren, breien eventueel kleine dingen op de naaimachine, maar haken. Haken en ik zijn geen vrienden. Nooit geweest ook. Hoewel ik het ooit voor elkaar heb gekregen om in het eerste huis van ex-lief en mijzelf de gordijnen voor het keukenraam te haken. Met dank aan het geduld van mijn moeder.

Maar goed ik zag het, ik vond het mooi en ik ging het doen. Via You Tube vond ik een filmpje en ik dacht ik doe gewoon wat die mevrouw doet. Yeah rigth. Het heeft me een hele middag gekost maar het is gelukt. En dus haak ik vierkantjes, heel veel vierkantjes. Zelfs op vakantie nam ik de bolletjes en de haaknaald mee. In de koffer want in de handbagage mag niet van de vliegmaatschappij.

Wat ik met die vierkantjes ga doen? Geen idee. De droom is om er zo een mooi plaid van de maken maar of dat lukt. Ik ben al blij met al die vierkantjes. Ik kan het, ik kan het!!!!!

Films

De afgelopen weken zagen lief en vriend en ik in wisselende samenstelling een aantal films.


Een ervan is Traitor, werkelijk een aanrader vanwege de verassende ontknoping.





Daarna ook nog Angels & Demons (Bernini mysterie). Evenals in boekvorm vond ik deze film beter dan de Da Vinci code. Tom Hanks vind ik meestal wel leuk om naar te kijken. Elke keer als ik een film met hem zie denk ik terug aan Forrest Gump, voor mij een van beste films die ik gezien heb.



Verder zagen we The Reader. Ja ook weer een film die je gezien moet hebben, indrukwekkend tijdsbeeld. Prachtig geacteerd en mooi gefilmd.



The International. Geen slechte film maar zeker ook geen toppertje. Leuk maar blijft niet in mijn herinnering als topfilm.

In het vliegtuig zagen we nog Duplicity, maar die film kon werkelijk niet boeien. Misschien lag het aan de omstandigheden in het vliegtuig maar deze film hebben we niet afgekeken.

Obamania

Barack Obama maakt geschiedenis en de verslaggever is zijn eerste geschiedschrijver. Philippe Remarque volgt als correspondent van de Volkskrant Obama's opmars op de voet. In De hand van Obama, dat onmiddellijk na de verkiezingen van 4 november uitkomt, blikt hij terug op de moeder van alle verkiezingscampagnes.

Ook ik ben natuurlijk gepast onder de indruk graakt van de nieuwe president van de USA en met name van zijn geweldige verkiezingscampagne. Dit boek geeft een ontluisterend helder beeld over de campagne en geeft enige achtergrond informatie over Barack Obama. Leuk om te lezen door de prachtige zinnen van de schrijver en de heerlijke lay out.

Naar aanleiding van dit boek heb ik besloten binnenkort maar eens het boek van Barack Obama'' s hand Dromen van mijn vader te lezen.

Hart en ziel

Clara Casey heeft de laatste tijd teveel aan haar hoofd. Haar dochters Adi en Linda zijn in de twintig maar wonen nog steeds thuis. Adi knokt altijd voor of tegen iets: het milieu, walvisvaart, legbatterijen… Linda studeert aan de universiteit, maar ligt voornamelijk in bed en weigert iets te doen in huis. Bovendien zoekt Claras ex-man weer contact terwijl ze net begint aan een zware baan in het ziekenhuis van Dublin.Daar krijgt Clara de leiding over haar eigen team: Declan, een talentvolle maar erg verlegen arts; de sympathieke fysiotherapeut Johnny; Fiona, de mooie en vrolijke zuster die een spook uit het verleden niet kan laten rusten. En voor de Poolse Ania is de ontmoeting met Clara Casey een geschenk uit de hemel. Hopelijk zal een nieuwe baan in een nieuw land haar gebroken hart helen.

Dit boek las ik op de lange lange vlucht naar onze vakantiebestemming. Wederom een juweeltje van Maeve Binchy, een schrijfster die ik zeer kan waarderen. In deze roman komen ook enkele personen uit eerder romans terug, zoals personages uit Tara Road en Quintins. Zeker de moeite waard om een zo zwaar boek mee te nemen in de handbagage. Het gaat nooit diep maar de problemen van de hoofdpersonen zijn zo lekker herkenbaar zonder de zoetsappige het komt altijd goed toon van sommige andere schrijfsters.

Lange stilte

Afgelopen weken had ik een lange blogpauze. Ontelbaar veel dingen gedaan maar geen tijd en zin om erover te bloggen.

Wat heb ik dan gedaan? Onder andere vakantie gevierd in een erg warm en prettig onderdeel van ons Koninkrijk der Nederlanden. Curacao was de bestemming van de vakantiereis van mij en mijn lief.

Een geweldige vakantie beleefd, een heerlijk resort en heeel leuke mensen leren kennen.

Juist het leren kennen van al die leuke mensen leidde er toe dat ik bijzonder weinig gelezen heb deze vakantie. Met dank aan de vliegmaatschappij mochten we 25 kg meenemen in onze koffers waardoor ik wel voldoende boeken bij me had op reis. Maar van lezen kwam weinig vanwege de gezelligheid.

Bij terugkomst van vakantie bleek ik een financiele meevaller te hebben en heb ik vooruitlopend op een volgende vakantie en misschien een minder prettige regeling over kilo's bagage alvast een E-Reader aangeschaft. Geweldig apparaat, veel mogelijkheden, ruimte voor duizend boeken (met bijgeleverde SD card zelfs DRIEDUIZEND), daar moet ik een volgende vakantie toch mee door kunnen komen.

Grand café "De Twee Wezen"

Afgelopen zondag gingen lief en ik met goede vrienden uit eten bij de Twee Wezen in Hengelo (O). Prachtig weer om buiten te eten en een mooi plekje op het terras was ons toebedeeld. Het eten was heerlijk, veel keus op het menu met prachtige namen en goede uitleg. Voor ieders wat wils. http://www.detweewezen.nl/
Zal zeker nog eens hier terugkomen, al is het voor mij wel een beetje een te drukke zaak. Ik ben niet zo goed in massa recreatie.

Helaas werd het plezier gedeeltelijk overschaduwd door een groepje jonge mensen aan een naburige tafel. Jonge mensen die overduidelijk te veel hadden gedronken en wiens geluidsniveau steeds een stijgende lijn vertoonde. Al vaker heb ik me verbaast over de neiging van mensen tegenwoordig om zoveel lawaai te maken, zonder enige aanleiding wordt er geschreeuwd alsof men gehoorproblemen heeft. In de stad, in winkels, in het openbaar vervoer werkelijk overal praat men op harde toon.

Gelukkig lieten we onze avond er niet door verpesten. Een heerlijk maal en een goed gesprek moet lieve vrienden maakt alle andere bijzaken onbelangrijk toch.
Het eind van het etentje was hilarisch en genant tegelijk, bij het afreken bleek lief zijn pincode niet meer te weten en moesten de vrienden uiteindelijk het te betalen bedrag voorschieten. Gelukkig is het pincode probleem snel opgelost door lief en de bank, want nu de vakantie voor de deur staat is het toch wel makkelijk als we gebruik kunnen maken van de credit card.

Santa Montefiore

Enige tijd geleden, eigenlijk al heel lang geleden toen ik nog werkzaam was in de bibliotheekwereld kwam er ineens een schrijfster in de aandacht die van niets plots veelgevraagd werd. Santa Montefiore. Plots wilde iedereen haar boeken lenen en lezen.

Toen begreep ik de opwinding niet, er waren teveel andere zaken in mijn leven die de aandacht vroegen om me te verdiepen in deze nieuwe auteur.

Nu jaren later las ik het boek In de schaduw van het palazzo. Werd er gelijk door gegrepen, dacht wat een prachtig verhaal, wat een prachtig gegeven en hoe passend in deze tijd.

De onderliggende thematiek is leegheid van het leven, geloof in de liefde, geloof in het leven, geloof in de mens en begrip voor meer tussen hemel en aarde.

Na lezing van dat boek besloot ik alle andere boeken van deze schrijfster ook eens te reserveren bij mijn bibliotheek. Heel gemakkelijk thuis, via internet te doen. Bij mijn bibliotheek gratis en voor niets te regelen. Krijg dan netjes een mailtje als het boek (in mijn geval boeken) klaar staat. Op weg van werk naar huis loop ik dan binnen en pak mijn materiaal voor de komende weken.

Inmiddels heb ik vier boeken van Santa Montefiore gelezen, en geen enkel exemplaar heeft me teleurgesteld. Nog een aantal te gaan maar ik zal ze uiteindelijk allemaal lezen.

Favoriet is wel het eerste boek dat ik las en de laatste die ik las. De Zigeunermadonna.

Een schrijfster die ik iedereen kan aanraden die meer zoekt dan mierzoet gefluister en oppervlakkig vermaak.

Ik mag graag dit soort boeken afwisselen met de gewone chicklit of een goede thriller. Zo verveel ik me nooit en is er altijd iets te lezen.

The gift

The gift heet de film die ik afgelopen zaterdag keek met vriend en lief. Na eerst patat te hebben gegeten, gekletst met vriend en zoon van vriend. Zoon van vriend is verhuist naar een andere stad en een andere school en kon daar boeiend over vertellen.

Prachtig hoe kinderen snel en duidelijk zijn in hun taal en oordeel. Grappig ook hoe fijn het is om mee te maken hoe open en vrij een kind kan zijn in een veilige omgeving. Vriend bied een veilige omgeving en kind is blij en toegankelijk. Zo kan het dus ook nog steeds in deze wereld waar je zoveel hoort over moeilijkheden bij opvoeding. Dit prachtige kind en zijn vader bewijzen dat er nog ouders zijn die wel investeren in hun kind, en dat dit een mooi resultaat oplevert.

Mij lijkt het lastig en moeilijk om een jong volwassene te begeleiden, ongeacht de omstandigheden. Het is me niet gegeven om kinderen te krijgen en heel soms ben ik daar erg verdrietig over, maar vaak ben ik ook opgelucht dat ik de probelemen die samengaan met opvoeden lekker aan me voorbij kan laten gaan.

Tja de film ging over een handige computerjongen die plotseling een nieuwe telefoon ontvangt per post. Deze telefoon ontvangt smsjes van een onbekende afzender die de computerjongen veel voorspoed brengen in geld en geluk. Zo ontsnapt hij aan een vliegtuigramp omdat hij was gewaarschuwd door een smsje.

Uiteindelijk blijkt een te goed geprogrammeerde computer van de overheid van de Verenigde Staten van Amerika verantwoordelijk voor de smsjes. De computer heeft geen kwaad in de zin maar volgt slechts zijn programma. Met vervelende gevolgen.

Computerjongen moet dus de wereld redden van deze computer.

Geloofwaardig verhaal, dilemma tussen privacy en veiligheid. Herkenbaar zeker in deze tijd.

Geen slechte film, maar zou hem wel bewaren tot een tijd dat er echt niets leuks meer te zien is op tv of dvd.

Het heetst van de dag Nora Roberts

Rechercheur Phoebe MacNamara vond haar roeping al op jonge leeftijd, toen een verwarde man haar familie urenlang gegijzeld hield. Nu is ze de beste onderhandelaar van de politie van Savannah. Of het nu gaat om iemand die zelfmoord wil plegen,een man die zijn gezin wil ombrengen of een gijzeling door nietsontziende criminelen, Phoebe weet de juiste toon te treffen.

Duncan Swift heeft Phoebe aan het werk gezien toen zij een van zijn werknemers wist te overreden niet naar beneden te springen. Hij vindt de combinatie van hardheid en gevoeligheidzeer aantrekkelijk, en hij is vastbesloten deze bijzondere vrouw te veroveren.

Dan wordt Phoebe in haar eigen kantoor aangerand en ontvangt ze thuis dreigende berichten.

Alweer een top boek van Nora Roberts. Werkelijk een van mijn meest favoriete auteurs. Ze is een veelschrijver en wisselt romans af met het schrijven van delen voor de Harlequin serie. Geen enkele van haar titels heeft me tot nu toe teleurgesteld.

Mooiste serie vind ik Het eiland van de Drie zusters. Ik las ze als afzonderlijke delen op het moment dat ze uitkwamen, en kon dan zelden wachten tot het volgende deel. Gelukkig zijn ze nu samen in een bundel verschenen.

Ook deze titel is weer een klein juweeltje. Spannend met prachtige personages die veel diepgang bezitten. Heerlijk boek voor de zondagmiddag die ik doorbracht in de schaduw van een boom in de tuin van mijn lief. Altijd te kort die zondagmiddagen.

Zondagen zijn zelden favoriet bij ons, omdat altijd onvermijdelijk het afscheid volgt na een paar dagen samen. Gelukkig kan ik komend weekend wat langer blijven dat maakt de zondag een stuk aangenamer.

Defiance

Defiance vertelt het ongelofelijke verhaal van de Bielskibroers, die in 1941 na de Duitse inval in Wit-Rusland, dat een lange Poolse geschiedenis heeft, ontsnapten aan de massaslachting onder Joden in hun dorp. Hun ouders werden vermoord, maar zij slaagden erin naar een bos te vluchten.

Afgelopen zaterdag was weer film en patatavond van mijn lief en zijn vriend en mijn persoon. Vriend was op vakantie geweest dus we hadden een paar zaterdagen overgeslagen.

Eten was als altijd lekker, gezellig en informatief. De sfeer als altijd goed, vaak met veel gelach, trips langs memorylane en soms serieus. Zoals het in vriendschap gaat.

En dan de film..... Die was ook goed, boeiend, spannend. Een waargebeurd verhaal geeft toch altijd een extra dimensie aan een verhaal. De onderlinge relaties tussen de broers, de mannen en vrouwen die zich bij hen aansluiten/ die hun bescherming zoeken alles word in deze film goed uitgelicht. Kan ook want de film duurt ongeveer 2 uur, dus de regisseur had de tijd. Zeker voor liefhebbers van oorlogsdrama een aanrader, maar ook voor de romantici onder ons kan deze film prima vermaak bieden.

Quarantaine

De week quarantaine die mij werd aangeboden vanwege een verdenking van besmetting met mexicaanse griep bracht ik door bij mijn lief. Want wij hadden toch al gezoend toen ik misschien al besmettelijk was, dus wat kon er nu gebeuren. Behalve dat hij mogelijk ook in quarantaine zou moeten.

Het gaf genoeg gelegenheid om te lezen, tuinieren, film te kijken en rusten. Heerlijk om te doen. En het verloop van mijn griep was niet ernstig genoeg om alleen maar op de bank te liggen.
Heb genoten van het mooie weer en de aanwezigheid van mijn geliefden.

Veel tijdschriften gelezen en een aantal boeken. Tijdschriften lezen toch iets makkelijker als je je niet helemaal lekker voelt. Gelukkig had ik nog een voorraad oude Libelles en Margrieten liggen.

Daarnaast las ik een heel leuk tuinboek. Lente Zomer Herfst Winter Op je (tuin)sloffen de seizoenen doorHanneke van Dijk
Tuinboeken vind ik altijd mooi, vooral natuurlijk vanwege de vaak prachtige plaatjes. Maar dit boek bied ook echt handige tips voor tijdbesparing, indeling, planten en allerhande andere zaken die je in de tuin kan hebben/doen.

Taal is zeg maar echt mijn ding

Paulien Cornelisse schrijft over taal. Niet over hoe het zou moeten, of hoe verschrikkelijk het is dat er mensen zijn die 'groter als mij' zeggen. Nee. Het gaat over taal zoals die op dit moment gesproken wordt. Dat is soms walgelijk, en soms aandoenlijk. Wat volgens Paulien Cornelisse in ieder geval vaststaat, is dat mensen bíjna nóóit zeggen wat ze bedoelen. ('Als ik even heel eerlijk ben' lijkt de opmaat tot vriendelijk commentaar, maar is meestal de inleiding tot keiharde kritiek onder de gordel).

Veel mensen vinden dat wij ons vooral door het gebruik van taal onderscheiden van de wilde beesten. Paulien Cornelisse ziet taal niet als een teken van civilisatie, maar meer als een voortzetting van omgangsvormen uit de oertijd. We zijn nog steeds bezig elkaar te vlooien en tegen elkaar te gillen, alleen doen we dat nu op een veel ingewikkelder manier. Je hebt ook mensen die niet willen toegeven dat de discussie inmiddels een ruzie aan het worden is. Die zeggen bijvoorbeeld: 'Grappig dat je dat zegt,' terwijl het helemaal niet grappig is.

Ook als je geen taalpurist bent, of weinig met taal hebt is dit boekje een aanrader. Vol humor, met mooie tekeningen en prachtige uitspraken een ideaal boek voor op reis of op het nachtkastje. Leest supermakkelijk en is erg vermakelijk. Woorden zijn meer dan woorden en dit boek maakt je hiervan bewust zonder kritisch te zijn of iets op te leggen.

27 Dresses

Jane (Katherine Heigl) is een beeldschone jongedame die al 27 keer bruidsmeisje is geweest bij allerlei vrienden, vriendinnen en kennissen. Maar nu is zij het spuugzat, zeker wanneer haar zus haar verloving aankondigt met nota bene de man, waarop Tess al jaren heimelijk verliefd is geweest en waar zij eigenlijk nog steeds van houdt.

Wat een heerlijke film. Zelfs voor iemand die niet van romantische komedies houd zoals ik bied deze film ontspanning en plezier.

Heb van elke grap, elk moment en elk romantisch stukje genoten. Fantastisch voor een regenachtige dag. Of een ander prettig moment.

Oscar en Lucinda

Oscar and Lucinda is de tragikomische liefdesgeschiedenis van Oscar Hopkins en Lucinda Leplastrier.
Hij is Anglicaans predikant, zij eigenares van een glasfabriek in Sydney. Het verhaal speelt zich af in Engeland en Australië rond 1865.Toeval en lot zijn hun voornaamste bekommernissen.
Zo gelooft Oscar in de kansberekening die de levensloop van de mens bepaalt. Al zijn beslissingen laat hij hier van afhangen. Tijdens het afnemen van de biecht ontdekt hij bij Lucinda een gelijkaardige passie voor het gokken. Het duurt dan ook niet lang of de gelijkgestemde zielen worden verliefd.
Maar dan houdt het tweetal een weddenschap die over hun verdere samenzijn zal beslissen. Oscar moet een glazen kerk bouwen in de Australische binnenlanden en moet hier voor zijn panische angst voor water overwinnen.





Terwijl ik vorige week in quarantaine was keek ik bij lief thuis een film op film 1. Had de inhoud gelezen in de gids en dacht niet gelijk van JIPPIE wat een leuke film maar verder was er ook niks op tv. Lezen had ik al de hele dag gedaan dus ik keek film.
Wonderbaarlijke film. Twee heel boeiende hoofdpersonen, volstrekt tegen de geldende normen in functionerend. Een gokkende priester en een voor die tijd erg ondernemende jonge vrouw. De film heeft me van begin tot eind geboeid, maakte me tegen het einde aan het huilen en gaf een heerlijk gevoel over de liefde.

Mam, kun je me geld lenen?

Mam, kun je me geld lenen?; Burton-Phillips, Elizabeth

Dit boek kwam ik tegen tijdens een struintochtje in de bibliotheek. Stond in de kast met nieuw aangekomen boeken. Daar kijk ik altijd even tussen, want je weet maar nooit.

Het is een waargebeurd verhaal van een moeder die niet een maar twee zonen heeft die verslaafd raken aan de drugs. Het zijn twee prachtige jongens, tweelingen, die ogenschijnlijk normaal opgroeien en functioneren. Enorm knap geschreven, emotioneel en zeker niet zonder zelf kritiek. Het duurt lang voor de schrijfster inziet dat een verslaafde alleen te redden is al hij/zij zichzelf wil redden. Dit besef komt bij deze moeder pas als ze al vele duizenden euro's kwijt is en haar eigen leven en huwelijk zwaar onder druk staan.

Uiteindelijk kiest een van haar zonen voor de dood en word de ander hierdoor gemotiveerd om toch af te kicken. Geen happy end wel een prachtig boek.

Communicatie

De laatste weken heb ik een aantal boeken gelezen over gesprekstechnieken en communicatie, effectief onderhandelen. Dit naar aanleiding van de afgelopen cursus die we met de ondernemingsraad hebben gehad. Die cursus ging voor een groot gedeelte over communiceren, onderhandelen. Belangrijk in eigenlijk elk facet van je leven, communiceren.

Ik ben best goedgebekt hoor ik vaak, maar toch niet zo goed in communiceren en onderhandelen. Ik ben namelijk te ongeduldig, te snel en te kort door de bocht. Conclusies trekken kan ik prima, samenvatten ook. En daarna wil ik ook snel door naar een volgend agendapunt. Dat schiet wel lekker op maar is niet leuk voor mededeelnemers aan een vergadering.

In goede tijden, als ik lekker in mijn vel zit gaat het nog redelijk met mij tijdens vergaderingen. Maar als ik slecht in mijn vel zit dan wil het wel eens behoorlijk onweren van mijn kant, waarmee ik andere mensen overvleugel en overdonder.
Om van die onweersbuien af te komen heb ik het advies gekregen te tekenen tijdens een vergadering. Dit concept pas ik nu sinds een goed jaar toe, en het werkt!!!!!
Contract afgesloten met mijzelf dat ik niet meer wil uitvallen, en medegedeeld aan mijn collega's dat mijn tekenen en kriebelen tijdens een overleg niet uit desinteresse of gebrek aan inzicht in de belangrijkheid is maar puur een bescherming. Door het tekenen komt informatie bij mij "zachter"binnen en reageer ik minder snel en explosief. Tot nu toe zijn de resultaten echt goed en is iedereen (ik voorop) tevreden over deze simpele doch goede oplossing.

Vakantietijd

Nu langzamerhand zowel in werk als prive de meeste mensen verdwijnen naar hun vakantiebestemming lijkt het wel of het leven ook iets langzamer verloopt. Meer tijd dus voor lezen, bloggen en plannen maken voor de komende tijd.

Een van de plannen die al een tijdje in mijn hoofd zit is het schilderen van mijn hoekkast, een grenen vitrinekast die ik voor 35 Euro kocht via marktplaats kort na mijn scheiding in 2005. Het is een leuke kast, perfect voor mijn lieve serviesgoed en verzameling Grolsch glazen. Ik verzamel serviesgoed met rose roosjes en Grolsch hebbedingetjes.

De bedoeling is de kast wit of witachtig (niet helemaal gedekt) te schilderen en de achterkant met behang te beplakken. Lichte kleuren waardoor de inhoud van de kast nog beter tot zijn recht gaat komen. Dit weekend maar eens een bouwmarkt binnenduiken en kijken of ik een leuk behangetje kan vinden, voordeel is dat ik maar een rol nodig heb dus waarschijnlijk wel kan slagen in de opruiming.

De erfenis

De erfenis Jaap Willems

Vechten om het familiefortuin
Na zijn succesvolle boek over de liefde op latere leeftijd, Late liefde, verdiept Jaap Willems zich nu in een zaak die bijna het einde van zijn familie betekende: de erfenis.Als zijn moeder is bijgekomen van een hersenbloeding, vraagt ze Willems om haar financiën op orde te brengen. Tot dan toe beheerde zijn zuster moeders vermogen, maar dat lijkt bepaald niet goed te zijn gegaan: er is (veel) geld verdwenen van een Zwitserse rekening, een kostbaar schilderij is spoorloos en familieleden hebben voordeeltjes genoten. Het is het begin van een felle familieruzie.De aanleiding tot een van de grootste conflicten in een mensenlevenNadat moeder is overleden ontaardt het conflict in een rechtszaak over de verdeling van de erfenis. Hierbij krijgt Willems met uiteenlopende problemen te maken: kan ten onrechte opgenomen geld teruggevorderd worden? Hoe valt het verdwenen kunstwerk te verrekenen? Hoe kan de erfenis in goede banen geleid worden? Al snel raakt Willems verstrikt in een web van advocaten, medisch specialisten, notarissen en vals spel van familieleden.


Over dit boek had ik gehoord in een van mijn favoriete radioprogramma's op de zaterdagochtend. Toen ik deze man hoorde spreken over zijn ervaringen met artsen, banken, notarissen in verband met de afwikkeling van de erfenis van zijn moeder dacht ik gelijk dat boek wil ik lezen. Door gebrek aan tijd was het er nog niet van gekomen. Indrukwekkend geschreven, helder uiteeengezet de emoties, praktische kanten en zorgen die zich kunnen voordoen als er iemand overlijd en jij verantwoordelijk bent voor de goed afronding van geld en goederen.
In een ruk uitgelezen in de trein naar t oosten, een aanrader om te lezen.

Gran Torino

geregisseerd door Clint Eastwoodmet Clint Eastwood, Bee Vang en Ahney Her

Walt Kowalski (Clint Eastwood), is een knorrige oorlogsveteraan en oud fabriekswerker die net zijn vrouw heeft verloren en geen goed contact heeft met zijn zoons. Ook zijn buren ziet hij amper. Ooit was het nog een goede buurt, maar nu wonen er voornamelijk Aziatische Hmong-immigranten om hem heen. En daar moet Walt helemaal niks van hebben. Door zijn ervaringen in de oorlog in Korea heeft hij een hekel aan Aziaten, maar eigenlijk aan zo'n beetje alle culturen. Hij wil het liefst met rust gelaten worden, door iedereen. Totdat op een nacht zijn prachtige auto, een Gran Torino, bijna wordt gestolen. De dader is zijn buurjongetje die dit deed onder druk van een lokale bende. Dit zet een serie gebeurtenissen in gang die het leven van Walt én zijn buren voorgoed zal veranderen...

Dit is een film die je kan boeien, laten huilen en lachen tegelijk. Ik ben zeker geen fan van Clint Eastwood maar met deze film raakte hij mij midden in het hart en het hoofd. De muziek is steengoed, het verhaal ontroerend en de afloop hartverscheurend.

Zeker een van de beste films die ik dit jaar heb gezien.

Te veel boeken te weinig tijd

Helaas komt het er even niet van om te lezen in het gebruikelijke tempo. Reden is simpel tijdgebrek. Wel een aantal goede reisgidsen over onze vakantiebestemming gelezen. Curacao wordt het, 30 augustus vertrek en retour 13 september.

Lezen doe ik veel en vaak tijdens het reizen met het openbaar vervoer. De reis van de ene kant van het land naar de andere kant duurt ongeveer 3 uur, waarmee ik ruim voldoende tijd heb om lekker te lezen. De laatste weekenden ben ik regelmatig met de auto op en neer gereden, of had ik zoveel problemen met openbaar vervoer dat ik alleen maar bezig was met internetten om nog een aansluiting te vinden die me thuis zou brengen.

In bad lees ik graag tijdschriften zoals flair, viva, margriet, libelle, zin of woonbladen. Omdat ik een leuke salarisverhoging had gekregen heb ik mezelf verwend met een proefabonnement op twee bladen. De 101 woonideeen en de VT wonen vallen het komende jaar elke maand in de bus. Zo heb ik altijd iets te lezen.

INCENDIARY

Een vader en zijn zoontje bezoeken samen een voetbalwedstrijd. Het noodlot slaat echter toe: tijdens de wedstrijd ontploft er een bom en beiden zijn op slag dood. De moeder blijft verslagen achter, tenminste zo lijkt het. De vrouw (Michelle Williams) heeft die periode ook nog een affaire met een journalist (Ewan McGregor). Zal zij de periode nu gesterkt doorkomen met een andere minnaar aan haar zijde of maakt dit de tragiek alleen maar groter?






Tja ik zeg niet wie de film heeft uitgekozen voor de afgelopen film en patat avond, maar hilarisch was het wel. Helaas kon het verhaal mij echt niet boeien, vond ik het traag en vond ik Michelle Williams niet sympathiek, dus ik ging steeds meer moeite krijgen om niet te giechelen of in slaap te vallen. Gelukkig vond lief het wel een redelijke film, hij zat er helemaal in.
Al met al was het wel weer een super gezellige patatavond. Met vrienden onder elkaar is het altijd prettig babbelen en lachen, een stuk ontspanning. Heerlijk genoten!

Katie Fforde

Anna is binnenhuisarchitect en heeft alles op het spel gezet door een klein maar schattig huis te kopen. Zo hoopt ze meteen haar familie te bewijzen dat ze prima voor zichzelf kan zorgen.
Maar hoewel het huis er van buiten perfect uitziet, heerst er achter de voordeur complete chaos: de vloer ontbreekt, ze gebruikt een ladder als trap, en de verlichting bestaat uit kaarslicht. Anna begint zich al snel af te vragen of ze zich misschien te veel op haar hals heeft gehaald.
Gelukkig krijgt Anna behalve kopjes thee en glazen wijn ook morele steun van haar buurvrouw Chloe. Maar net als het erop lijkt dat zowel de renovatie als het leven van Anna praktisch perfect loopt, komt de knappe, maar onuitstaanbare Rob Hunter op haar pad, die meer hordes opwerpt dan ze ooit heeft hoeven nemen...

Schrijfster Katie Fforde is een van mijn favorieten in het lichte genre boeken, altijd humor en voldoende romantiek zonder klef te worden. Geen hoofdpersonen die altijd goedgekleed zijn, goed gekapt zijn. Nee mensen van vlees en bloed die lekker fouten maken, smerig worden. Laatste boek dat ik van haar las was Praktisch perfekt, maar eigenlijk kan ik ze allemaal aanbevelen. Elke titel zijn eigen thema en bijpassende setting. Engels op en top.
Kortom altijd een goede keuze voor als je even niet te veel wilt nadenken en niet gelijk over wilt gaan op de beroemde Bouquetreeks boeken.

Het huis in de vallei

Wooldene Hall, een Tudor-landhuis, gelegen in een verborgen vallei in de Chilterns, is al meer dan vijfhonderd jaar in het bezit van dezelfde Engelse familie. De muren brokkelen af en het huis is te duur om te verwarmen en te onderhouden. Henry en Diana moeten het met pijn in het hart verkopen. Dan is er nog het probleem van tante Lucy, die bijna negentig is, haar geheugen begint te verliezen, en zich zorgen maakt over een geheim dat verband houdt met Ierland. Alles verandert als de vriendinnen Louise en Rebecca langskomen met een plan om Wooldene Hall te gebruiken als locatie voor de verfilming van een Elizabethaans detectiveverhaal. Verborgen connecties tussen mensen en gebeurtenissen in Engeland en Ierland komen aan het licht en de levens van de betrokkenen nemen een onverwachte, dramatische wending

Auteur is MacAuley, R


Prachtig familie verhaal, verteld vanuit het zicht van twee van de hoofdpersonen. Louise en Diana vertellen afwisselend hun verhaal. Absoluut niet verwarrend, ook niet als er een overlap in tijd zit. Heerlijk boek voor een zondag in de winter op de bank met thee en chocola. Ik las het in de zomer op het balkon met een glas rose, ook niks mis mee. Een aanrader ook voor vakantie leesplezier.

Seven pounds

Will Smith is danig op de serieuze toer, de laatste tijd. Na sf-drama I Am Legend en tranentrekker The Pursuit of Happyness heeft hij opnieuw de handen ineengeslagen met de regisseur van die laatste film, Gabriele Muccino. En ook in Seven Pounds wordt de grote emotie niet geschuwd.

Tja ik weet het niet hoor, misschien zijn er mensen die dit een geweldige film vinden. Voor mij was het in de laatste tien minuten vooral een teleurstelling, tot dat moment zat ik helemaal in het verhaal en was benieuwd naar de afloop. Ik zal de afloop niet verklappen maar het is niet een mooi einde, geen makkelijk einde. En wat me nog het meest stoort is de laatste scene, volstrekt overbodig en doet afbreuk aan het verhaal.

Hoewel het zeker romantisch en nobel, en emotioneel is kan deze film voor mij in de categorie leuk gezien te hebben, maar niets gemist als je hem niet kijkt.

Ik stond laatst voor een poppenkraam

Als Maria op twaalfjarige leeftijd voor het eerst op de fiets naar de middelbare school vertrekt, zwaait haar moeder Lucie haar weemoedig uit. Haar kleine meisje wordt groot. Tegelijkertijd is ze blij voor Maria, die vol verwachting een nieuwe fase in haar leven begint. Wat Lucie niet weet, is dat Maria die dag al Manou zal ontmoeten, de loverboy die haar leven in een hel zal veranderen.

Dit boek geschreven door een moeder wiens dochter in handen valt van een loverboy heb ik in een ruk uitgelezen. Het leest makkelijk, maar het verhaal is niet makkelijk. Ik heb geen kinderen en kan me dus niet voorstellen hoe dit moet voelen, maar toch dringen de emoties van deze moeder diep door in de lezer.

Daarna las ik het boek Echte mannen eten geen kaas. Hetzelfde verhaal maar dan verteld door de dochter. Nog emotioneler, een verhaal dat dichterbij komt. Onvoorstelbaar wat deze jonge meid heeft meegemaakt, heeft doorgemaakt en ongelooflijk knap hoe ze zich uiteindelijk staande heeft gehouden.

Bewondering voor moeder en dochter die zich beide zo kwetsbaar hebben opgesteld met het schrijven van hun verhaal.

ZIN

Sinds een maand of twee krijg ik elke maand een leuk blad in mijn brievenbus. De ZIN. Geen idee of ik tot de doelgroep van dit blad behoor, maar ik geniet er wel elke keer van. Boeiende verhalen, positieve quotes, sowieso veel positiviteit in dit prachtig vormgegeven blad.

Er is informatie over reizen, gezondheid, sexualiteit, spiritualiteit. Kortom alles wat je in een blad wilt lezen, zonder de kleffe gezinsplaatjes van Libelle en Margriet. Samen met de Esta en de talloze prachtige woonbladen is ZIN een verrijking voor mij.

Regelmatig kijk ik ook even op de bijbehorende website www.zin.nl .

The curious case of .......

Terwijl de orkaan Katrina op New Orleans afstormt, ligt de bejaarde Daisy op haar sterfbed. Ze vraagt haar dochter om voor te lezen uit een oud dagboek. Het dagboek vertelt het bijzondere verhaal van Benjamin Button. Benjamin wordt geboren als bejaarde man, en wordt vervolgens met de dag jonger. Halverwege hun levens worden Daisy en Benjamin verliefd. Maar wat zal de toekomst brengen wanneer Benjamin steeds jonger, en Daisy steeds ouder wordt?

Zaterdag avond, na het geslaagde bezoek aan IKEA, keken lief en ik samen deze film. Ik beken ik was niet enthousiast, zelfs voorbereid op een lange saaie film waarbij ik niet uitsloot dat ik in slaap zou vallen. Maar....... wat een schitterend verhaal, een prima prestatie van Brad Pitt en Cate Blanchet. Voor mij totaal onverwacht is de regisseur er in geslaagd een geloofwaardig verhaal neer te zetten. Toen na tweeenhalf uur de film voorbij was had ik zeker niet het gevoel naar een lang saai verhaal te hebben gekeken. Anders dan bijvoorbeeld Batman the Dark knight, waarbij ik echt vond dat de film een half uur te lang duurde.

I love IKEA

Afgelopen zaterdag spontaan met lief bij IKEA geweest en eindelijk de lang gewenste eettafel en twee nieuwe stoelen aangeschaft.

Uiteraard was het voor mij een beetje lastig alle spullen in de trein mee te nemen naar home sweet home. Maar lief zou lief niet zijn als hij niet spontaan op zijn vrije zondag met mij meereisde (per auto) naar mijn kasteeltje.

Samen hebben we de pakketten in elkaar geknutseld, altijd weer een hilarische onderneming.

Bij aankomst thuis bleek dat de stoelen een andere kleur hadden dan verwacht, maar geluk bij een ongeluk bleek deze kleur enorm goed te passen bij lamp en tafel.

Onze eerste gezamelijke maaltijd aan de nieuwe tafel kwam van de bezorgbeer, heerlijk en goed verzorgd pakket met voedsel. Niet te verwarren met een voedselpakket.

Haagse perikelen

In juni 2006 wordt Ella Vogelaar door PvdA-leider Wouter Bos gepolst voor een regeringspost. Na vervroegde verkiezingen en een korte kabinetsformatie is ze vanaf 22 februari 2007 minister voor Wonen, Wijken en Integratie.Vanaf dat eerste verzoek van Bos hebben Ella Vogelaar en haar partner Onno Bosma een dagboek bijgehouden. In dit 'logboek Den Haag' leggen ze de gebeurtenissen vast zoals ze dat ook in andere episodes van hun leven hebben gedaan: zij vertelt, hij schrijft.

Als je een beetje geinterresseerd bent in politiek en haagse perikelen is dit boek een aanrader. Eentje voor op het nachtkastje, want makkelijk in korte stukken te lezen voor het slapengaan. Ik lees veel in het openbaar vervoer op weg naar mijn werk, of naar mijn lief. Ook daarvoor is het heel geschikt en het levert ook nog eens boeiende gesprekken op. Zolas vanmorgen toen een meneer naast mij ging zitten en zag dat ik dit boek aan het lezen was. Een hele verhandeling begon de meneer over wijken, integratie, Geert Wilders en de PVDA. Helaas moest ik drie haltes verder uitstappen anders hadden we volgens mij nog veel gespreksstof gehad, de meneer en ik.

De meneer vond dat mevrouw Vogelaar het heel slecht gedaan had, verkeerde wijken had aangewezen en had geen enkel begrip voor welke nuance in het debat over de mulit-culturele samenleving dan ook. Nu ben ik ook niet altijd genuanceerd, maar ik vind wel dat je verschil moet maken tussen mensen, hun religie en hun gedrag.

Komende van de Twentse essen werd ook ik drie jaar geleden, bij mijn verhuizing naar de Randstad, geconfonteerd met de multi-culturele samenleving. In Twente had ik me nooit gerealiseerd hoe groot de verscheidenheid aan mensen van allerlei makelij in de Randstad is. Dat heeft voordelen: lekker eten uit alle landen op afroep beschikbaar, prachtig uitgedoste dames en meisjes met de mooiste hoofddoeken. Maar ook nadelen. De schreeuwerige jonge mannen, jongetjes soms nog, de agressie, de onverstaanbaarheid van personeel in sommige winkels. Toch wegen voor mij de voordelen nog altijd zwaarder dan de nadelen, misschien heb ik gewoon geluk en kom ik alleen de leuke mensen tegen. De radicaliserende, vervelende mensen zijn er natuurlijk, maar komen niet op mijn pad. Ik ben dus ook niet bang in mijn woon en werkomgeving. Want angst is een slechte raadgever.

Chloe

Chloé eau de Parfum is een moderne, frisse en vrouwelijke geur. De lichte eau de parfum is een mix van rozen, magnolia’s, lelies en fresia’s. Het flesje is helemaal Chloé, mooi en heel romantisch om te zien.

Afgelopen zaterdag kreeg ik van een lieve schat een verlaat verjaarskadootje. Dat het verlaat was lag natuurlijk aan mij, ik moest mijn 40ste zo nodig in Wenen vieren. Anyway, ik kreeg een kadobon van de Douglas, altijd leuk en lekker om te krijgen. In een Douglas tasje zit altijd een proefflaconnetje van een of ander geurtje. In mijn tasje zat Chloe. Ik kende het niet, ben niet zo op de hoogte geurwise.

Uiteraard heb ik het opgespoten, ben wel een vrouw en dus nieuwsgierig. Jemig wat een heerlijke, lichte, frissen geur. Ben er werkelijk helemaal weg van, gelijk liefde op de eerste geur.

Zondag kwamen mijn ouders op bezoek en ook de moeder van mijn lief kwam even binnen, bij elke zoen die ik kreeg kwam er gelijk de opmerking "wat ruik je lekker". Dus ik stond niet alleen in mijn oordeel over deze geur. Gelijk gegoogled natuurlijk en het blijkt een weliswaar niet helemaal nieuw, behoorlijk duur geurtje te zijn. Mijn keuze staat vast met de bon en een nog in te leveren Irischeque wandel ik morgen na mijn werk bij de Douglas naar binnen om mezelf te verwennen.

YES MAN

Zaterdagavond is filmavond. Standing afspraak tussen mijn lief en zijn beste vriend. Gelukkig mag ik ook meedoen sinds ik in het leven van lief ben binnengedrongen.

Meestal kiest mijn lief de film (soms met advies van mij). We eten samen patat, afwisselend in een van beide huizen, afhankelijk van de aanwezigheid van de superzoon van vriend. Na het eten is er voor een ieder wat vrije tijd, we kijken tv of internetten of babbelen wat. Als zoonlief naar bed gaat begint de film.

Afgelopen zaterdag hadden we keus genoeg, vele prachtige films lagen in de videotheek op ons te wachten. Helaas viel de keus van mijn lief op Yes man, een film met Jim Carey. Ik ben geen fan van de man, alleen die kerstfilm met grappige figuurtjes vond en vind ik leuk.

Vol verwachting wachtte ik dus op het begin van de film, en ik moet zeggen bij vlagen is ie hilarisch, daarnaast is ie romantisch. Dus geen slechte film, zeker niet. Al hoop ik voor vriend en mij dat mijn lief de volgende keer toch advies inwint. :-).

112 daar red je......

Iedereen kent 1-1-2 als het alarmnummer. De meldkamer verwerkt tweehonderd telefoontjes en honderdvijftig spoedritten per dag. Dagelijks nemen de medewerkers als elke seconde telt beslissingen over leven en dood. Ze staan mensen te woord die in paniek bellen met de meest uiteenlopende vragen over vechtpartijen, comazuipen, ademnood, drugsgebruik, koortsstuipen, bevallingen, burenruzies, seksattributen, vermiste personen en verloren liefdes.Verpleegkundige Rini van de Poel (1956) is centralist bij 1-1-2. Hij deelt zijn bizarre avonturen met zijn buurvrouw, journalist Mickelle Haest. Zij tekende een jaar lang de meest bijzondere ervaringen op.

Een perfect boek voor op je nachtkastje, korte hoofdstukken dus makkelijk even een stukje lezen voor het slapen gaan.

Ontroerend bij vlagen, humoristisch en dramatisch.

Ik heb me nooit gerealiseerd hoe vaak de mensen van de meldkamer worden gebeld voor niets of bijna niets. Of dat je ze kan bellen als je geen beltegoed meer hebt, en dat ze je dan kunnen doorverbinden bijvoorbeeld met de Huisartsenpost.

De enorme verantwoordelijkheid, de impact van een telefoontje voor mij was dit boek een eye-opener.

Dit pinksterweekend bracht ik door samen met mijn lief in Wenen. Ter gelegenheid van mijn 40ste verjaardag kreeg ik deze reis kado. Ondanks het niet altijd goede weer hebben we het geweldig gehad.

Wenen is een prachtige stad, de mensen zijn vriendelijk en er is veel te doen.

De dagen waren te kort en goed gevuld. We brachten onder andere een bezoek aan de Prater. Een soort permanente kermis op een prachtig stuk land. In dit park bevind zich een reuzenrad van wel 102 jaar oud. Erg hoog, erg toeristisch maar heerlijk om een ritje mee te maken. Voor het betreden van het reuzenrad kom je eerst in een ruimte waar men in miniatuur een aantal voorstellingen van Wenen in de loop der tijd heeft ingericht in wagentjes zoals ze ook aan het reuzenrad zitten.

Uiteraard hebben we ons op de foto laten zetten. De foto's zijn prachtig geworden en we hebben ze dan ook allemaal gekocht.

Voor mijn 40ste verjaardag heb ik mezelf ook nog een kado gegeven. Dit bijzondere horloge bleef in mijn gedachten hangen. Mijn lief zag hem in de etalage en wees me erop. Een dag later heb ik hem toch maar gekocht. Er hoort een prachtige ring bij. Een setje voor bijzondere gelegenheden.

De Alfabetzussen

De alfabetzussen

Monica McInerney
De drie zussen Anna, Bett en Garrie Quinlan, in hun jeugd bekend als de zingende Alfabetzussen, hebben elkaar al jaren niet gesproken. De verloofde van Bett trouwde met de jongste, Carrie, en de ruzie die ontstond dreef de zussen uit elkaar.
Maar nu worden in hun ouderlijk huis, in het prachtige zuiden van Australië, de voorbereidingen getroffen voor een groot feest. De vitale en excentrieke grootmoeder van de drie, Lola, wordt tachtig, en de zussen worden verwacht alle drie aanwezig te zijn – en zich goed te gedragen en vriendelijk te lachen.

Een boek dat ik al een tijd geleden heb gelezen maar waarvan ik de titel nog altijd weet. Dit boek maakt indruk door de stijl, het thema en de sfeer. Typisch zo een boek waarbij ik na lezing altijd verlang naar zussen. Helaas zal dat wel niet meer lukken, maar als ik er erg naar verlang kan ik altijd dit boek nog een keer lezen.

Van dezelfde auteur verschenen ook de titels Familiebagage en Familiegeheimen, elk met een krachtig thema en prachtig geschreven.

Nights in Rodanthe

Om haar leven weer op een rijtje te zetten, trekt Adrienne Willis zich terug in het kustplaatsje Rodanthe in North Carolina, waar ze een weekend lang past op een klein hotel. Adrienne heeft rust nodig van een opstandige tienerdochter en een onberekenbare echtgenoot, die gevraagd heeft hem terug te nemen. Terwijl er een zware storm op komst is, arriveert de enige hotelgast. Deze dokter Paul Flanner is naar Rodanthe gekomen vanwege zijn eigen persoonlijke problemen. Wanneer de storm opsteekt, zoeken de twee gezelschap bij elkaar en tijdens een magisch weekend beleven ze een romance die de rest van hun levens zal beïnvloeden.

Prachtige locatie, mooie mensen, heerlijk romantisch verhaal. Nigths in Rodanthe is een film zonder happy end, en toch geeft de film een goed gevoel. Zo mooi kan liefde zijn, zo hard kan het leven zijn. De altijd perfect uitziende Richard Gere en de stralende Diane Lane maken van deze verfilming van het boek van Nicolas Sparks een levend verhaal.

Na afloop barstte ik in huilen uit, met de kreet wat een K*T film, maar stiekem vond ik het heerlijk om naar te kijken. De huilbui wijt ik maar aan mijn onstabiele hormoonspiegel.

De Deventer moordzaak

De Deventer moordzaak. Het complot ontrafeld

Wie heeft het gedaan, de ‘boekhouder’ of ‘de klusjesman’?De Deventer moordzaak is misschien wel de meest besproken Nederlandse moordzaak ooit. Als de gefortuneerde weduwe Jacqueline Wittenberg in september 1999 dood gevonden wordt in haar huis, wordt haar ‘boekhouder’ Ernest Louwes, de executeur-testamentair van de weduwe, al snel als de dader aangewezen. Hij krijgt uiteindelijk twaalf jaar cel. Toch is het justitie en rechters nooit gelukt om zijn motief aan te tonen, waarmee speculaties over zijn onschuld altijd zijn gebleven.

Opiniepeiler Maurice de Hond is er van overtuigd dat Louwes, die altijd ontkend heeft, onschuldig is en dat Michaël de Jong, ‘de klusjesman’ van de weduwe, de echte moordenaar is.In zijn boek De Deventer moordzaak toont onderzoeksjournalist Bas Haan op vakkundige wijze aan waar alle speculaties vandaan komen. Hij ontrafelt de complottheorieën en geeft aan de hand van het complete dossier en gesprekken met alle hoofdrolspelers antwoord op alle belangrijke vragen. In het boek staan onthullingen over zowel ‘boekhouder’ Ernest Louwes als ‘klusjesman’ Michaël de Jong. Maar ook de handelswijze van Maurice de Hond in deze zaak wordt tegen het licht gehouden.

Bas Haan is (onderzoeks)journalist bij NOVA en maakt vooral verhalen over het functioneren van de rechtsstaat. Van 2000 tot en met 2006 werkte hij voor Netwerk. In 2005 onthulde hij dat justitie bewijs had achtergehouden in de Schiedammer Parkmoord. Over de Deventer moordzaak maakte hij meer dan vijftien reportages en sprak hij vele malen met alle hoofdrolspelers.

Tja over een zaak waar al zo veel over is geschreven en gepraat moet je daar nog een boek over lezen. Antwoord is ja. Dit boek bevat veel feitelijkheden, ontrafelt speculaties en onjuistheden. Zeker een aanrader voor de liefhebber van waargebeurde verhalen. Vlot en helder geschreven met gevoel voor de zaak en de personen.

Na lezing van dit boek weet ik echter nog steeds niet wie het gedaan heeft. Misschien komen we daar wel nooit meer achter, tenzij iemand een bekentenis aflegt.

Changeling

Los Angeles, 1928: Op een ochtend, terwijl Christine is gaan werken, verdwijnt haar zoontje Walter uit het huis.

Een vruchteloze zoektocht volgt en maanden later brengt men het 9-jarig jongetje terug naar de stad. Overweldigd door de politie, de pers en haar gemengde emoties laat ze de jongen bij haar overnachten. Maar diep in haar hart weet ze dat de jongen haar zoontje niet is. Christine spoort de autoriteiten aan om verder te blijven zoeken maar al vlug ontdekt ze dat ze als vrouw niet veel te zeggen heeft en al zeker niet het systeem in vraag mag stellen. Gelukkig vindt ze in al vlug een bondgenoot die haar helpt in haar zoektocht. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat Californië op z'n grondvesten deed daveren.

Een film waar veel over te zeggen valt. Vooral in superlatieven. Geweldig, ontroerend, kwaadmakend en boeiend tot het eind. Een werkelijk prachtig verhaal en enorm sterk neergezet door Angelina Jolie. Deze film heeft verschillende thema's, die je niet allemaal hoeft te doorzien om te kunnen genieten van dit twee uur durend juweeltje.
Na Nights in Rodanthe (verhaaltje volgt) wederom een film die echt geeft wat t beloofd, een avond vol vermaak met een boodschap.