Ik stond laatst voor een poppenkraam

Als Maria op twaalfjarige leeftijd voor het eerst op de fiets naar de middelbare school vertrekt, zwaait haar moeder Lucie haar weemoedig uit. Haar kleine meisje wordt groot. Tegelijkertijd is ze blij voor Maria, die vol verwachting een nieuwe fase in haar leven begint. Wat Lucie niet weet, is dat Maria die dag al Manou zal ontmoeten, de loverboy die haar leven in een hel zal veranderen.

Dit boek geschreven door een moeder wiens dochter in handen valt van een loverboy heb ik in een ruk uitgelezen. Het leest makkelijk, maar het verhaal is niet makkelijk. Ik heb geen kinderen en kan me dus niet voorstellen hoe dit moet voelen, maar toch dringen de emoties van deze moeder diep door in de lezer.

Daarna las ik het boek Echte mannen eten geen kaas. Hetzelfde verhaal maar dan verteld door de dochter. Nog emotioneler, een verhaal dat dichterbij komt. Onvoorstelbaar wat deze jonge meid heeft meegemaakt, heeft doorgemaakt en ongelooflijk knap hoe ze zich uiteindelijk staande heeft gehouden.

Bewondering voor moeder en dochter die zich beide zo kwetsbaar hebben opgesteld met het schrijven van hun verhaal.